Z radością informujemy, iż w miniony wtorek (tj. 3.12 br.) Michał Wieczorkowski, doktorant naszego Zakładu, obronił swoją rozprawę doktorską pt.: „Having the Law Both Ways. A Defense of a Quasi-Cognitivist Picture of Internal Legal Statements” (pol. „Dwa oblicza prawa. Obrona quasi-kognitywistycznego ujęcia wewnętrznych twierdzeń prawnych”).
Promotorem pracy był Prof. Marek Smolak, a w role recenzentów pełnili prof. Adam Dyrda (Uniwersytet Jagielloński w Krakowie), prof. Torben Spaak (Stockholm University) oraz prof. George Pavlakos (University of Glasgow).
Komisja doktorska jednomyślnie podjęła uchwałę o przyjęciu obrony i o wystąpieniu do Rady naukowej dyscypliny nauki prawne z wnioskiem o nadanie stopnia doktora nauk prawnych.
Jak wskazuje sam autor: „(…) praca stanowi obronę stanowiska quasi-kognitywistycznego w kwestii wewnętrznych twierdzeń prawnych, czyli wypowiedzi typu „Prawo stanowi, że N”, formułowanych z perspektywy uczestnika dyskursu prawnego – kogoś, kto aprobuje daną normę lub krytykuje jej naruszenie. Wewnętrzne twierdzenia prawnicze zdają się łączyć elementy poznawcze, zwyczajowo kojarzone z przekonaniami, z własnościami praktycznymi, łączonymi raczej z pragnieniami. Niemniej jednak, dominująca w filozofii umysłu tradycja hume’owska głosi, że przekonania i pragnienia są, jak to określił Hume, „odrębnymi istnieniami”. Powyższa dwoistość wewnętrznych twierdzień prawnych rodzi napięcie, które ujawnia się w następującym pytaniu: Czy wewnętrzne twierdzenia prawne są wytworem zdolności poznawczych uczestników dyskursu prawnego, czy raczej wynikiem ich procesów angażujących pragnienia? Quasi-kognitywizm odpowiada na to pytanie, wskazując, że twierdzenia prawne wyrażają zarówno przekonania jak i pragnienia. Jednocześnie stanowisko to podkreśla nadrzędność wymiaru poznawczego wewnętrznych wypowiedzi prawniczych. Ta nadrzędność ujawnia się na dwa sposoby. Po pierwsze, quasi-kognitywizm prawniczy głosi, że wyjaśnienie treści twierdzeń prawnych koniecznie odwołuje się do dziedziny przedmiotowej prawa. Po drugie, funkcję praktyczną wewnętrznych twierdzeń prawnych ujmuje jako wynikającą z pragmatycznych procesów post-semantycznych, a nie z ich semantyki. W niniejszej pracy prezentuję wersję quasi-kognitywizmu prawniczego, która wyjaśnia treść wewnętrznych wypowiedzi prawniczych w kategoriach źródeł prawa i procedur interpretacyjnych ustanowionych przez odpowiednią metodę interpretacji. Następnie przeprowadzam analizę krytyczną proponowanego stanowiska, odnosząc się do wyzwań związanych z powyższym rozwiązaniem. Rozważam w tym kontekście problemy związane z nieskończonym regresem interpretacyjnym, niedookreśleniem właściwości metod interpretacyjnych oraz niespójności tychże metod. W odpowiedzi na powyższe wyzwania, niniejsza praca przedstawia pewne kontrargumenty mające na celu wzmocnienia stanowiska quasi-kognitywistycznego. Niniejsza rozprawa nie tylko wnosi wkład do toczących się debat w filozofii prawa, oferując zniuansowane quasi-kognitywistyczne ujęcie, które uwzględnia złożoność myśli i dyskursu prawnego, ale także wzmacnia autorytet norm prawnych i zdolność przedmiotu domeny prawnej do wskazywania praktykom prawa, decydentom politycznym i badaczom w poruszaniu się po złożonych dylematach prawnych”.
Serdecznie gratulujemy i życzymy kolejnych naukowych sukcesów!
